116. Zasada powszechności praw spadkowych i jej ograniczenia w prawie okresu kapitalizmu

Spadkobiercą mógł zostać każdy, jeśli został do tego powołany - w drodze testamentu, ustawy lub umowy dziedziczenia (ABGB - między małżonkami i BGB – bez ograniczeń).

- Ordynacje – dobra ziemskie, które nie mogły ulec podziałowi i stąd wynikały ograniczenia spadkowe;

- Ograniczenie dzieci pozamałżeńskich w prawie spadkowym – dotyczyło głównie dziedziczenia po ojcu;

- Ograniczenie dziedziczenia gospodarstw wiejskich (Prusy) – dążenie, by gospodarstwa chłopskie pozostały niepodzielone. Jeszcze za życia rodzice przepisywali gospodarstwo jednemu z dzieci, pozostałe otrzymywały drobne spłaty (nierówne) i albo mogły wżenić się w rodzinę gospodarską, albo pójść do pracy do miasta, do przemysłu (Kodeks Napoleona tego ograniczenia odnośnie dzielenia gospodarstwa nie zawierał);

- Niegodność dziedziczenia (początki sięgają Cesarstwa Rzymskiego) – orzekał o tym sąd, gdy ktoś był powołany jako spadkobierca, ale uważano, że to byłoby niemoralne, aby dziedziczył.

Przyczyny uznania niegodności dziedziczenia:

1. Grupa I - przestępstwa przeciwko spadkodawcy

- ze względu na popełnienie poważnego, rozmyślnego przestępstwa przeciwko spadkodawcy;

- popełnienie przestępstwa na czci, ciele i majątku spadkodawcy (ABGB).

2. Grupa II - przestępstwa przeciwko testamentowi

- jeśli zmusi spadkodawcę do sporządzenia testamentu danej treści;

- jeśli uniemożliwi mu spisanie testamentu;

- jeśli podrobi lub przerobi testament.

- utrzymywanie stosunków kazirodczych lub cudzołożnych spadkodawcy ze spadkobiercą (ABGB);

W takiej sytuacji dziedziczyli kolejni spadkobiercy.