120. Doktryny prawa karnego w epoce nowożytnej

-

W epoce nowożytnej powstały nowe kierunki w nauce prawa karnego.

Szkoła klasyczna – I poł. XIX w. (Paul Johann Anselm Ritter von Feuerbach - twórca bawarskiego kodeksu karnego z 1813r.)
Wprowadziła ona formalną definicję przestępstwa, Jest to czyn zabroniony przez ustawę karną.
Przestępstwo to akt wolnej woli sprawcy – każdy decyduje w sposób swobodny, czy popełni przestępstwo.
Kara powinna być oparta na idei odwetu za wyrządzone zło. Wtedy społeczeństwo ma świadomość, co grozi za popełnienie przestępstwa.
Jest rzeczą słuszną, żeby sprawca wycierpiał za popełnione przestępstwo. Kant nazwał to odwetem za wyrządzone zło, który jest normą etyczną, gdyż przestępstwo zakłóca porządek społeczny, a poprzez karę zostaje on przywrócony.



Paul Johann Anselm Ritter von Feuerbach

W II poł. XIX w. pojawił się kierunek naturalistyczny bądź pozytywistyczny.

Szkoła antropologiczna – założycielem był włoski karnista Cesare Lombroso, który wysunął tezę „przestępca z urodzenia”. Stwierdził on, że większość społeczeństwa ma wrodzone skłonności do bycia przestępcą; wyodrębnił cechy fizyczne, które miałyby świadczyć o skłonnościach przestępczych (niskie czoło, wysunięty łuk brwiowy, mocno zaznaczona żuchwa, długie ręce nieproporcjonalne do sylwetki).

Cesare Lombroso

Szkoła socjologiczna – odrzucała koncepcję przestępcy z urodzenia, wskazując, że przestępstwo jest zjawiskiem społecznym; bieda, brak oświaty są czynnikami kryminogennymi (człowiek nie tyle jest, co się staje przestępcą).

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

106. Zasady indywidualizmu, liberalizmu i egalitaryzmu

-
Z asada indywidualizmu   - służy jej konstrukcja praw podmiotowych, czyli w pewnych niezbywalnych prawach, przysługujących każdemu człowiekowi (co wyrażała Deklaracja Praw Człowieka i Obywatela z 1789r.) -    zasada  powszechności -  obowiązuje na obszarze całego państwa; - zasada  równości -  każdy jest równy wobec prawa niezależnie od pochodzenia społecznego, płci i wyznania, z wyjątkami. W Kodeksie Napoleona szczególnie kobiety zamężne były ograniczone w zdolności do czynności prawnych (bez zgody męża nie mogła dokonywać żadnych czynności prawnych; ale za zgodą męża mogła zostać kupcem); ograniczenia widać w ABGB. Zasada liberalizmu   (I poł. XIX w.) - zakładała, że państwo nie powinno ingerować w stosunki gospodarcze, gdyż toczą się swoim torem, co oznacza, że na rynku pozostają silniejsi, a słabsi upadają. Pracodawca narzucał pracownikom swoje warunki (wyzysk). Zmiana podejścia państwa do gospodarki od II poł. XIX w. Państwo zaczyna wpływać na gospodark
Czytaj więcej

77. Przestępstwa publiczne w prawie feudalnym

-
W początkowym stadium jednostka była skazana na siebie lub na ród. Obowiązywała zasada zemsty. Pokrzywdzony lub jego ród wymierzał karę w takim samym lub większym stopniu. Taka zemsta prowadziła do odwetu rodu sprawcy, co z kolei wywoływało wojny. We wczesnym średniowieczu zwiększyła się liczba przestępstw ściganych z urzędu (przeciwko panującemu, państwu, np. rozboje). W XVI w. przyjęła się zasada publicznoprawna , gdzie przestępstwo być ścigane przez państwo. Przestępstwa traktowano jako naruszenie pokoju w danej społeczności, szczególnie te ścigane z urzędu. Były takie czyny (zdrada, dezercja w czasie wojny, przestępstwa obyczajowe, przestępstwo przeciwko religii), które uważano, że jeśli nie zostaną pomszczone przez społeczeństwo, to same bóstwa tym się zajmą. Nie zwracano dużej uwagi na winę przestępcy, oceniano skutki, jakie wyrządził. Nie rozróżniano wyrządzenia szkody i popełnienia przestępstwa według rozumienia prawa cywilnego. Proces toczył się według tyc
Czytaj więcej

9. Humanizm prawniczy

-
Humanizm prawniczy - to kolejny kierunek badań nad prawem rzymskim w odrodzeniu (XVI w.), związany z Francją i w mniejszym stopniu z Niemcami. Humaniści uważali, że prawo rzymskie należy badać w kontekście całej kultury antycznej. a prawo to jeden z elementów rzeczywistości. Na prawo mają wpływ : polityka, warunki ekonomiczne, religia, kultura. Badane prawo rzymskie zestawiano ze źródłami literackimi Prawo rzymskie należy badać grupując normy poszczególnymi działami prawa (osobno prawo spadkowe, zobowiązania). Digesta dzielą się na 50 ksiąg; Księgi dzielą się na tytuły, tytuły na fragmenty. Układ jest rzeczowy, ale nie jest jednoznaczny, klarowny. Postulowali badanie czystego prawa rzymskiego, a nie zglosowanego.
Czytaj więcej